Reminiscencje

Krótkie historie obyczajowe. Historie podpatrzone, realistyczne i bez happy endu. Życie płata figle jednostce w większym skupisku. Kiedy już się wydaje, że udało nam się osiągnąć stabilizację, nagle otrzymujemy cios, w wyniku którego cofamy się w swoich dążeniach prawie do początku. Autorka jest dobrym obserwatorem, widzi szczegóły jednostki, wyłuskując historie ludzkie na tle jakiejś społeczności. Człowiek potrzebuje stada i otaczającej go społeczności, ale nie zawsze ta ostatnia jest w stanie zaoferować godne życie. W efekcie, okazuje się, że człowiek jest zawsze samotny ze swoimi problemami, marzeniami i myślami nawet w największym tłumie. Nie potrafi wyjść i zamanifestować swojej samotności, by poszukać pomocy w społeczeństwie, które nie toleruje inności. Inność właśnie jest tu istotnym elementem. Wszystkie historie spaja osoba Zofii. Społeczeństwo w tych opowiadaniach jest małe liczbowo, niewielka miejscowość. Zofię dotknęło wykluczenie na margines przez redukcję etatów w szkole, w której uczyła. Okazuje się jednak, że nie ona jedna boryka się ze swoimi emocjami i umiejętnością dostosowania do nowej sytuacji.